31
ओ मेरो सहयात्री!
समयको आँधीले
हाम्रो त्यो प्रेमको रुखलाई
हल्लाइदिएको छ,
जसको छायाँमा
हाम्रो माया घामजस्तै फुलेको थियो,
जसको छेउमा बसेर
हामीले माया गर्ने साँचो-झूटो कसम खाएका थियौँ
कहिल्यै न छुट्टिने वाचा गरेर,
रुखका जराजस्तै
धेरैबेरसम्म एकअर्कामा अँगालो हालेर बसेका थियौँ।
हेर, प्रिय!
हाम्रो प्रेमको डुंगाहरू
अझै पनि निर्भीक भएर तैरिरहेका छन्
उही प्रेमको पोखरीमा,
जसको नीलो पानीमा
हामीले चन्द्रमासँगै
प्रेमको डुब्की लगाएका थियौँ,
चाँदीका तारहरूसँग मिलेर
चाँदनीको चादर बुनेका थियौँ।
आउ प्रिय!
चाँदनीको चादर ओढेर सधैंका लागि निदाऊँ,
एकअर्कालाई ओढौं, एकअर्कामा हराउँ।
No comments:
Post a Comment